8 Haziran 2009 Pazartesi

bu bir yorgun kedi yazısıdır...




İlk kez kendimi bu kadar savunmasız, yalnız hissettim. İlk kez ruhum bu kadar çıplak kaldı. Bildiğim, öğrendiğim, öğretilen, hatta dayatılan bütün değerleri sorgulamaya başladım. İlk kez değil aslında iniş çıkış sefil hayatımda. Ama sanırım en sarsıcı olanı bu. Etrafımda olup bitenleri bir kaç ağlama krizinden sonra sükunetle izlemeye başladım. Sessiz atıyorum adımlarımı. Tek dikkat ettiğim emin ve sonradan pişman olmayacağım özellikte olmaları aldığım kararların. Radikal bir karar daha aldım. Gidiyorum. Yeni bir başlangıç için geç bile kaldım. Kalabalıklarda bile kendimi yalnız hissetmeye başlayalı epey oldu çünkü. Tüm bildiğim kutsal değerleri arkamda bırakarak hem de.

Horus; ruhumun senin yanında çıplak kalacağı, senin yanında, sana sarılarak saatlerce ağlayacağım hiç aklıma gelmezdi. Fakat nasıl bir huzur. Nasıl bir güvende olma hissi. Ben ağlarken saçlarımı okşayarak 'geçecek hepsi' demen taa içinde hissederek hem de.. Elbette dik duruyorum Horus, herşeye rağmen. Varlığının, ben ya da sen nerede olursak olalım hayatımda olacağını biliyorum. Her koşulda bana elini uzatacağını biliyorum. Gidiyorum...

Deniz kenarında bahçeli küçük bir evim olacak artık. Artık hayallerimi gerçekleştirme zamanı. Ruhumun arınma, benliğimin hesaplaşma, egomun törpülenme zamanı. Tam da şimdi işte.. Zor, çok zor geride bırakmak herşeyi. Benim için dua edin...

YASAL UYARI

Bu blogtaki yazılarımın izinsiz ya da kaynak belirtilmeden kopyalanması,yayınlanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri kanununa aykırıdır ve suç unsuru oluşturur.