noooluyo bana yaa...

Değişime direnç göstermek insan cinsinin hamurunda var.Önce kaygı duyarız alışkanlıklarımızdan vazgeçeğimiz için.Olumsuz taraflarına odaklanır,itiraz ederiz.O an görebildiğimiz sadece olumsuz yönleridir çünkü.Değişimin kaynağına muhalefet olur, vazgeçirmeye çalışırız.Yeni düzene adapte olduğunda da eski düzeni yad ederiz yine..

Niye dedim ben şimdi bunları? Yeni bir işte ve yeni bir diyardayım çünkü.Yeni başlangıçlar hiç korkutmadı beni şimdiye kadar ama, bu kez nedense daha dirençli olmaya zorluyorum kendimi.Sanırım yaşlanıyorum..

Yalnızım..Tüm çevrem,ailem,sevdiklerim,sevmediklerim,hepsi benden çok uzaktalar artık. En çok da akşamları fazlasıyla sarıyor yalnızlık duygusu..El ayak çekilince, karanlık çökünce kalıveriyorsun bir başına..Çağımızın sorunu ya güvensizlik..Eskisi gibi sıcak,yakın da davranamıyorum insanlara.

Zamana bırakmak gerek aslında..Hep bildiğini,etrafındakilere söylediklerini uygulamakta zorlanıyorsun böyle durumlarda.Kendinle hesaplaşmaların başlıyor sonra. Uzun zamandır ilgi göstermediğim kitaplarımı farkettim bu arada.Onlarla haşır neşirim şimdi.Kendimi de ihmal etmişim, farkettim.Kendimi sevmekle meşgulüm şimdi. Epeydir aramadığım arkadaşlarım varmış,neşeli kısa sohbetlerle ruhumu besliyorum şimdi.Iskalamışım hayatı epeydir,insanları gözlemliyorum şimdi.Çok içime kapanmışım son dönemde, canım sevgilim diyebileceğim birinin varlığını istiyorum şimdi. Sabahları erken kalkıp yürüyüş yapıyorum bilmediğim şehrin sokaklarında, tanıdık yüz görmeyi umuyorum şimdi.Yüzlerde gülümsemeler,samimiyet arıyorum şimdi.


Aslında hiç yalnızlık hissedilebilecek bir yer de değil burası.Resmen tatil beldesi.Biraz melankoli benimkisi.Her yeni başlangıç,yeniden doğmak gibi belki de.. El yordamıyla öğrenmek yeniden hayatı.. Herşey çok güzel olacak..


ps: ben bu kadar ciddiye almazdım hayatı,bu kadar ciddi de yazmazdım mesela.. yazarken bile ay noluyo bana dedim.az bi zaman verin bana.kommiinng suunn dönüceeem :)